De hongerklop! Bevoorrading essentieel...
Hol, leeg en vooral compleet van de wereld. Uitgepierd. Finaal de controle over jezelf kwijt. Zelfs de Bianchi niet meer stevig vast in de trillende handen. De armen slap en als rietjes bevend. Pedalen amper rond kunnen krijgen door pure pap in de benen. Slechts één gedachte pijnigt het zwaar geteisterde denkvermogen tot onder in de tenen. Eten! Om terug wat energie te krijgen in het zo verschrikkelijk uitgewoonde en, zo bar en baars het voelt, bevend en haast schokkende lijf. De suikerspiegel tot een onmetelijke diepte door de ondergrens gekelderd. Welke renner heeft 'm niet gehad in zijn carrière met trainen of in de koers!? De hongercrisis.
Van nietige coureur tot de meest grote vedetten van de weg, allemaal moesten ze er een keer aan geloven, er aan kapot gaan. Breukink in de Giro, Van der Poel op het WK en zelfs Mercx de kannibaal ging op een hoop als een zielig mensje. Sterven, veel erger dan in een moordende inspanning. De hamers die je in willen mokeren nooit meer op de fiets te stappen timmeren dit voornemen niet eens meer als een projectie voor je ogen, zelfs dat niet. Zo ongekend leeg. Natuurlijk, ook ik ging als een lijk eens ten prooi...
Eten en drinken ook als je nog geen trek hebt is cruciaal vooral in de langere duursporten. In Grote Rondes. Grazen, de hele dag door. Bevoorraden is geen luxe begrip, maar een noodzaak om je zakken vol te proppen om iedere etappe vol energie overeind te blijven. Onze gemotiveerde en fitte ploeg floreert en komt aan niets tekort. In grote vorm. Als ploeggenoot vind ik het heerlijk om rond te delen. Het schept een band en mijn makkers zullen verre van leeg komen te zitten. Want trek of gewoon echt honger maakt naïef en kortaf tot chagrijnig aan toe. We zwepen elkaar op in motivatie verguld in een glimlach. Honger, ja, naar koers. Belangrijk op de momenten als de koers dan plots op zijn kop staat of in een definitieve plooi valt in een loodzware finale in een sprint of aankomst bergop. Zoals op de Grading waarin het zomaar hollen en stilstaan is met plots een tsunami aan binnenvallende vrachten of bijvoorbeeld met het ombouwen van een mechanische sorteerder bij een koersverandering van het te maken product.
De Grading, ver van alles en iedereen (op ons eilandje!), onderhoudt zijn goede connecties via de personen die een deel van de bevoorrading verzorgen. In dit geval kopvrouw(en) op betrouwbare basis. Elke dagdienst een ritje naar Sodexo, de catering van onze grote organisatie. En om de overige ritten door te komen een voorraadje vergaren. Soms wat extra's toegestopt krijgen. Met een knipoog van de dame(s) na een gemoedelijk onderonsje onder het genot van een heerlijk bakkie. Mijn ploeg zal het aan niets ontbreken. Eten, drinken, liever teveel dan te weinig. Meest goed spul en geen gekke dingen. Fruit, pistolletjes, koek en veel eieren. Scherp blijven, azen en voorin zitten. Meespringen als de koers serieus op gang trekt. Als er noeste arbeid verricht moet worden. In koers hebben alle renners een keer een slechte dag en zullen ploeggenoten de schade moeten zien te beperken. Op het werk worden de dipjes of de mindere dagen van collega's opgevangen binnen de ploeg. Elkaar verstaan en aanvoelen. Het grote management verlangt dat er altijd gereden wordt het liefst volle bak. Het begint met motivatie en daar wordt wel eens aan voorbij gegaan en vormt een punt van verbetering. Simpel door beter te luisteren naar geluiden van de renners in koers of medewerkers op de werkvloer. Samen doen we iets goed of iets niet goed. In een optimale mix van afzonderlijke kwaliteiten. Met een vingertje wijzen naar schuldigen in falen of juist degene op een voetstuk zetten bij een groot succes is dodelijk in opbouw naar een grote ploeg die op topniveau wilt presteren en wilt blijven.
De mooie resultaten die wij scoren binnen mijn beste ploeg ooit op de Grading vieren we uiteindelijk samen op bourgondische wijze op ons eigen stekkie en dan niet te zuinig!
Bij het zien van dit monument denk ik aan Boer Bakker Bolletje...hang een etenszakje van het merk van onze ploeg Lamb Weston aan zijn arm zodat geen renner de bevoorrading mist en succes verzekerd, toch!?
Heerlijke lentedag mei '24
Gustav
Geen opmerkingen:
Een reactie posten