Ik blijf het me afvragen, elke dag opnieuw. Zeker op dagen waarin ik rondloop in de Tweede Kamer, zoals vandaag. Ik ben oprecht verbijsterd, en oprecht nieuwsgierig om het te begrijpen. Dit is een lange post, een hartekreet.
Want de vraag die me bezighoudt - inderdaad, die láát me maar niet los - is deze: wat gáát er toch om in de hoofden van al die journalisten, academici, onderzoekers, museum-curatoren, ambtenaren, kartelpolitici, burgemeesters, docenten, schrijvers, enz., om systematisch en categorisch, als kudde, hermetisch ieder geluid dat het overheidsnarratief weerspreekt, of in twijfel trekt, op wélk onderwerp dan ook, te weren uit hun bewustzijn, te verdringen, te blocken?
Of het nu gaat over stikstof, Oekraïne, Covid, vaccins, klimaat…noem het allemaal maar op.
De honderden, de duizenden (inter)nationale namen, deskundigen, critici, enz. die tegendraadse ideeën en feiten naar voren brengen: ze worden allemaal, stuk voor stuk, één voor één, geweerd. Over de hele linie.
Hun boeken worden niet gerecenseerd in de “kwaliteitskranten.” Ze mogen niet aanschuiven bij de grote NPO-programma’s. Geen radio of tv programma dat ze zal vermelden. Geen universiteit die een gastcollege organiseert. Geen debatcentrum dat zo-iemand laat meepraten.
Denk je anders over de oorlog in Oekraïne? Block! Ook al heb je 30 jaar ervaring in het leger, spreek je vloeiend Russisch én Oekraïens, ken je het gebied op je duimpje en kwamen al je eerdere voorspellingen uit?
Boeit niet. Bekhouden!
Zie je stikstof niet als probleem? Block! Vragen bij de vaccins? Block! Wereldberoemd expert infectieziekten met andere mening over corona? Block!
Enzovoorts, enzovoorts.
We maken het wekelijks mee in de Kamer. Rondetafelgesprekken (waar “experts” de Kamer informeren) mogen van het kartel alléén met mensen die het beleid toch al onderschrijven. Kritische geluiden zijn niet welkom. Dat wíl men überhaupt niet hóren. Een voorbeeld: een “expertmiddag” over Oekraïne. Met alléén maar (dikwijls door de Amerikaanse wapenlobby betaalde) pro-NAVO types. Alleen maar. Geen enkele uitzondering.
En niemand - helemaal niémand - geen verdwaalde columnist, geen late night radioshow, geen debatcentrum, geen eigenzinnige wetenschapper, geen ambtenaar met gewetenswroeging, geen dwarse museumdirecteur…helemaal NIEMAND die dan zegt: wat raar, we willen het ándere verhaal óók weleens horen.
Want het gaat om mensenlevens. Het gaat om onze economie, om wereldvrede, om de volgende generatie.
Nope. Nothing.
Ook als het dominante verhaal volstrekt niet bleek te kloppen, is men ook ACHTERAF totáál niet geïnteresseerd in de ware toedracht of waarom het dan fout ging. Zoals met Corona. Of met de “weapons of mass destruction”. Niets.
Helemaal niets.
Alleen maar obsessieve aandacht voor relletjes, schoolplein-geneuzel rondom de formatie, pietje is boos op jantje, “russisch geld” (waarvan iedereen weet dat het gelul is), de zogenaamde “ernstige bedreiging” van Jesse Klaver, enzovoorts. Allemaal bla bla bla. Allemaal onzin.
Volstrekt niet serieus, volstrekt belachelijk, in feite.
De totale breindood van het publiek debat én het publiek besluitvormingsproces.
Het blíjft me verbazen. Ik snap het wérkelijk niet. Het is niet per se IQ, het is niet dat al die mensen per se heel “dom” zouden zijn. Ze hebben in de meeste gevallen keurige IQ’s - dus ze zijn slim én dom tegelijk. Hoe kan dat toch.
Ik blíj́f erover nadenken. Ik snap het écht niet.
Europa wil vrede in Oekraïne. En hoe dit wordt geblokkeerd. 
