Gustav´s ronde #7

Bij het begin beginnen...

Iedere rit in een Grote Ronde, wedstrijd of race kent zijn start, aftrap of openingszet. De koers begint vaak geneutraliseerd achter de wagen van de koersdirectie om dan na een kilometertje of wat weggeschoten te worden.

Het gehele aardappelgebeuren kent zijn start in een ander veld. Jaargetijden spelen een belangrijke factor niet alleen in koers maar dan toch zeker in het land. Alles valt of staat bij het weer. De koers opent zijn nieuwe kalender in de voorjaarsklassiekers. Evenals in aardappelwonderland absoluut de mooiste tijd van het jaar. De lente! De maand mei voorop. Met de Primavera dan al door de wielen gekletterd in het monument Milaan San Remo gevolgd door Vlaanderens Mooiste en natuurlijk de klassieker der klassiekers Parijs Roubaix op zijn onvervalste kinderkoppen zullen de pootaardappelen de grond in gaan om te groeien en te bloeien naar nieuwe uitdagingen. In de afgelopen winter zal, net als op de Bianchi, de basis moeten zijn gelegd om in vorm te geraken voor toekomstige denderende resultaten. De nieuwe kalender wordt gemaakt in de winter is een algehele stelregel. De kleigrond is geploegd en wacht. Rust, het hoofd leegmaken, motivatie kweken en er weer loeihard voor gaan in opbouw naar nieuwe ronden, nieuwe kansen.

Daar waar je ieder jaar zo intens naar verlangd. Naar smacht werkelijk, vooral als coureur na een zeiknatte periode zonder enige vorst van betekenis. Ziedaar de telers van de grondstof trappelend als jonge veulens wanneer ze de vruchtbare grond op kunnen na een lange periode. Het prachtige van seizoenen, altijd de aantrekkingskracht van het zo begeerde zonnetje dat altijd terug komt met haar aangename warmte...vroeg of laat. Als essentiële bron van het leven.

De start van alles begint met een goede voorbereiding. De juiste mensen op de meest uiteenlopende posities. Het telen van aardappelen is een vakwerk dat vooral in de genen zit. Gekoppeld aan een verstand en gevoel van en voor grond, plantkundige zaken en papieren rompslomp zullen er knappe oogsten komen. Resultaten om op het podium te komen waar we niet zozeer trots op mogen zijn maar wel moeten waarderen. Geblokte rassprinters moet je niet inzetten als kopman in een grote bergetappe in de Alpen en een gevleugelde berggeit zal op de keien van Parijs Roubaix met regen en veel wind niets te zoeken hebben. Onze grote organisatie zal ook moeten doorselecteren om te kunnen blijven presteren. Daar zit nog veel rek in. Dit in schril contrast in vergelijking met hoe het marcheert in de polder waar alles strak georganiseerd is vooral als het er op aan komt met beslissingen nemen als er druk op staat. Zoals in dit voorjaar met planten en zaaien tussen de buien door. Met een ongekende gedrevenheid worden de grondstoffen voor ons als verwerkers geteeld en uiteindelijk aangeboden. Ieder jaar weer ondanks grote tegenstand van weersinvloeden en vooral op de dag van vandaag de politiek. Een regering vergelijkbaar met een management in een onderneming die gaat oordelen en beslissen over bepaalde zaken waar ze totaal geen kijk op hebben. Funest. 

De passie van aardappeltelers waar een gemiddelde ploeggenoot uit onze eigen grote organisatie een voorbeeld aan kan nemen. Er staan wanneer het moet. Zoals een renner diep onder in de beugel moet als er kansen liggen om toe slaan in een klinkende demarrage.

Daarom geniet ik nu van een uitstapje als gastrenner naar mijn ploeg op veld. Het geeft altijd een kik om in de kopgroep te zitten. Ik zit mee in de goede ontsnapping...

De koers gaat altijd door. Wie zaait (en plant) zal oogsten. Na bijna 25 jr in dienst nog altijd een boerenwijsheid. En die blijf ik beleven in grootse gedachten op de Bianchi. Zoals die wijsheid ooit gegroeid is na het zaaien ervan...

Ruim een halve eeuw geleden had ook ik een begin. Het geluk dat ma me toedacht en vooral schonk in haar laatste glimlach die voor mij was. Die ik voor altijd mee draag. Een glimlach die ik krachtig laat schijnen op deze stralende moederdag...achter op de plantmachine thuis in de polder!

Moederdag in mei '24

...een vruchtbare dag!

Gustav