't Schrijvertje (in mij). Wielrennen en stukjes schrijven...
Dit seizoen, het jaar van mijn Grote Ronde 25 jarig jubileum op Lamb Weston, kan natuurlijk al lang niet meer kapot. Wat ik nu ook schrijf over of nog presteer in de etappes die nog komen, slecht, goed of totale onzin, er zaten hoofdstukken en passages in die weergaloos waren. Gesteund door alle lezers, fans en anderen die zich betrokken voelen gaat dit letterlijk de boeken in als een onvergetelijke en memorabele mijlpaal in mijn lange carriëre op het smalle zadel van de Bianchi. En zeker op mijn werkschoenen tussen de aardappelen bij mijn huidige werkgever Lamb Weston, centraal tussen mijn geweldige ploegmaten.
Net als in de koers maken of breken een paar bijzondere hoogtepunten je seizoen. Zoals gezegd, die klappers zaten er dit gedenkwaardige seizoen al tussen. Niet te bang om grote koersen te rijden en om aan te vallen zijn er daardoor zoveel verhalen door de wielen geslingerd van de Bianchi. De pedalen draaien mijn woorden haast dol. Zolang ik scherp zal blijven zal mijn pen dat ook zijn. Net als in de Grading waar je je ook niet onbetuigd moet laten om uitdagingen te overwinnen. Je niet weg laten drummen als je zonder pardon op de kant wordt gezet in de waaier als de koers in een definitieve plooi gaat vallen waardoor je uiteindelijk de mooiste posities letterlijk voor je neus ziet wegtrekken, happend naar adem met benen die knijteren van de pijn.
