't Schrijvertje (in mij). Wielrennen en stukjes schrijven...
Dit seizoen, het jaar van mijn Grote Ronde 25 jarig jubileum op Lamb Weston, kan natuurlijk al lang niet meer kapot. Wat ik nu ook schrijf over of nog presteer in de etappes die nog komen, slecht, goed of totale onzin, er zaten hoofdstukken en passages in die weergaloos waren. Gesteund door alle lezers, fans en anderen die zich betrokken voelen gaat dit letterlijk de boeken in als een onvergetelijke en memorabele mijlpaal in mijn lange carriëre op het smalle zadel van de Bianchi. En zeker op mijn werkschoenen tussen de aardappelen bij mijn huidige werkgever Lamb Weston, centraal tussen mijn geweldige ploegmaten.
Net als in de koers maken of breken een paar bijzondere hoogtepunten je seizoen. Zoals gezegd, die klappers zaten er dit gedenkwaardige seizoen al tussen. Niet te bang om grote koersen te rijden en om aan te vallen zijn er daardoor zoveel verhalen door de wielen geslingerd van de Bianchi. De pedalen draaien mijn woorden haast dol. Zolang ik scherp zal blijven zal mijn pen dat ook zijn. Net als in de Grading waar je je ook niet onbetuigd moet laten om uitdagingen te overwinnen. Je niet weg laten drummen als je zonder pardon op de kant wordt gezet in de waaier als de koers in een definitieve plooi gaat vallen waardoor je uiteindelijk de mooiste posities letterlijk voor je neus ziet wegtrekken, happend naar adem met benen die knijteren van de pijn.
Wielrennen en stukjes schrijven beaamt het schrijvertje in mij. Het geeft extra cachet aan al die (mega)ritten die ik overal en nergens heb gereden. Zo ook aan bijzondere gebeurtenissen, gevoelens en plotselinge toestanden die ik vooral op de Bianchi middels verwoestende uitspattingen, soms letterlijk, uit mijn hoofd heb kunnen laten waaien. Op de Grading zijn er dagen die onbeschrijflijk zijn. Op het moment zelf niet altijd even fijn. Toch houd ik ervan, omdat het nooit saai is. Het zal altijd (letterlijk) stof geven tot de mooiste verhalen en anekdotes waarover ik, naar ik mag hopen, nog lang zal mogen schrijven. In iedere omwenteling van de Bianchi zit een stukje nieuw begin van een stukje tekst dat uiteindelijk zal uitgroeien tot weer een nieuw verhaal.
De onbegrepen gedrevenheid die in me zit om de pedalen van de Bianchi te blijven geselen zal me in staat laten zijn zo lang mogelijk stukjes te kunnen blijven creëren, want wie schrijft die blijft...Het is een verrijking van mijn leven wat ik meeneem naar de Grading om te etaleren dat ik er zin in heb na deze 25 jaar er nog altijd vol voor te gaan.
Zomer 2024 is na de Abrahamszomer van 2023 er eentje aan het worden van een uitzonderlijke klasse...
Blijf in het wiel...
Nog 3 etappes
Prima zomerdag eind augustus '24
Geen opmerkingen:
Een reactie posten