Kits achter de rits?
Als (top)renner streef je naar grootse doelen, bereid je je voor op ultieme uitdagingen en trek je je tenslotte helemaal uit elkaar om te proberen een klinkende uitslag in de boeken te toveren. Maar er is meer. En wel dat een renner er gelikt uit wil zien. Natuurlijk, afgetraind tot en met, glad geschoren zongebruinde benen en last but not least strak in het wielertenue op een oogverblindend vehicle (...een Bianchi!). Alles opgeteld geeft dat moraal en goesting. De motoren om de motivatie aan te jagen tot explosies op de pedalen.
Als lid van een grote organisatie, mijn huidige ploeg Lamb Weston, heb je het te doen met het voorgeschreven kledingpakket. Het oog wil ook wat. Kleren maken de man, maar ook de renner. Echt heel blij word ik er niet van. Is toch een beetje gemiste kans. Kom ten eerste eens met een fris, sprekend kleurtje in plaats van het huidige. Flets en donker, daardoor verre van flitsend. Oerdegelijk saai. Een uitrusting ook nog eens tweedelig. We koersen dus letterlijk voor een broek en een trui. Achterhaald, want dé koersoutfit nu is broek en shirtje uit één stuk. Een aëropak, een snelpak.
Gestroomlijnd, perfect passend, comfortabel en zodoende retesnel én oogverblindend (mooi). Voor zó een ploeg wil je rijden, alles geven met de kop onder in de beugel om beter te worden, hogerop te komen en prijzen te pakken door kwaliteit en kwantiteit te vermenigvuldigen. Bravoure etalleren. Daar word je blij van en kom je met een guitige grijns op je kanis terug om de ploeg te dienen. Arbeid te leveren. Bijna een kwart eeuw geleden juist begonnen in pak uit één stuk, een overall dus, een ketelpakkie genoemd in de volksmond. Handiger, lekkerder zittend en vooral strakker. Bovendien een leuk kleurtje. Veiliger en sneller. Als renner uit een ander tijdperk ben ik overgegaan van slobberende, nog net geen wollen truitjes en oncomfortabele zeemleren broeken met of zonder galgen, naar heerlijk synthetisch Lycra. Supersonisch snelle en elastische pakjes, vederlicht. Dat terwijl het op de werkvloer precies de andere kant op is gegaan. Een outfit ook nog eens met vreselijke drukknopen. Het zit dus niet bepaald kits achter de rits...En met een gezegde dat alle topcoureurs mooie vrouwen aan hun zijde hebben moet het juist wel op andere vlakken kits achter de rits zitten. Als renner heb je altijd oog voor al het schone (vrouwen)volk langs de kant, al zit je nog zo vreselijk kapot. Als je zit af te zien bij de beesten geeft dat net een beetje extra er toch doorheen te vechten.Net voordat je als winnaar over de streep zal gaan als in een (natte) droom hunkerend naar dat ene moment. Als renner kijk je om of je genoeg voorsprong hebt. Een zalig gevoel laat de adrenaline kolken door de aderen. De rug wordt gerecht na een formidabele inspanning. Massa publiek langs de kant, waarvan je enkel de fraaiste dames in je ogen laat vallen waarop je een verpletterende indruk wilt maken. Vol bravoure om de sterkste te zijn wil je je handen stevig gebald in de lucht gooien als zegegebaar, maar eerst rits je je tenue'tje dicht om het dan echt volledig af te maken!
Kom op met dat elegante werkpak op de Grading, functioneel stoer, strak, uitdagend en flitsend. Dat je ernaar verlangt je om te kleden om de aardappels door het proces te jassen in een moordend tempo...met een grote glimlach, rits dicht, gelikt en met verleiding...
Moet kunnen, toch!?
27 juli 2024, een héle snelle...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten