Gustav´s #16

Parijs is nog ver...

In 'Mijn Grote Ronde' naar het 25 jarig jubileum is er natuurlijk iedere zomer de aller der Grote Rondes van het jaar: De Tour, La Grande Boucle, de Ronde van Frankrijk. De strijd om het Maillot Jaune, het magische Geel, de gele trui, felbegeerd en uniek van allerhoogste sportwaarde. Al voor de 25e keer pak ik 'm mee, steeds geselecteerd als kopman binnen de ploeg. Want aanspreekpunt, ervaringsdeskundige en met de meeste kilometers door de trappers moet ik ieder jaar 3 weken in bloedvorm verkeren, attent en messcherp zijn. Presteren! Onder sociale druk van ongekende leek tot ware kenner. Misschien daarom wel uiterst prikkelbaar. Een renner heeft wedstijdspanning. In de belangrijkste Ronde van het jaar, de Tour, loopt deze hoog op in iedere vezel van het uiterst afgetrainde en zwaar beproefde rennerslijf. Met een kop totaal gefocust op bizar zware inspanningen, afzien en overeind blijven.

Het blijft een passie in deze tijd van het jaar op mijn best te zijn de Bianchi met het grootste elan in snelheid over de wegen te jakkeren.

Als voorbereiding op de mooiste 3 weken van het jaar. De Tour is de zomer en andersom. Waar ik ook kom, wat ik ook doe of welke etappe ik door de wielen van de Bianchi heen klets, altijd is er de vraag naar de Tour. Opmerkingen, bevindingen en meningen in allerlei soorten en maten krijg ik naar het hoofd geslingerd. In feite heel speciaal. Niet altijd even leuk. Toch moet ik er doorheen en in 25 jaar heb ik mij gepantserd om 3 weken lang de hoogste bergen te beklimmen, de meest gevaarlijke sprints te ondergaan en me weg te cijferen voor spijkerharde kritieken als de resultaten zwaar tegenvallen van vooral de Nederlanders of falende favorieten. 

En dat laatste zeker als er niet genoeg strijd geleverd wordt gezien door kijkers die zich laven aan sloten bier en vette hap liefst van de barbecue tijdens hun (zwaar verdiende!?) vakantie. Voor doping steek ik niet voor iedereen mijn kop in het zand, maar velen negeer ik gewoon als ze me erover lastig vallen. Toen ik jong en ambitieus was werd ik meedogenloos verbannen in de patatgeneratie. Ik werd naar wat later bleek compleet weggereden door de generatie Epo. Dat deed pijn...en nog. Dat mijn werkgever nu een topper op wereldniveau is in de patat doet me deugd en ik draai daar mijn kloten met veel motivatie voor af om, samen met mijn uitgelezen ploegmakkers, een steentje bij te dragen aan de top te blijven.

Met de extra aandacht die ik in deze 3 fascinerende weken Tour altijd mag genieten komt het gemis van mijn grootste fan onmiskenbaar en bijzonder naar boven. Mijn pa en ik, wij waren de koers. Soms hard, maar altijd samen. Zo specifiek, onze rennerstaal verweven in ervaringen, het volgen en het liefhebben van al die koersen met de Tour de France als topper naar een climax binnen het lange wielerseizoen.

Niet dat ik speciaal de Tour het mooiste vind. Het is de belangrijkste. De Giro, de Ronde van mijn geliefde Italië, vind ik vele malen mooier. De Tour is te commercieel, zo voel ik toch. De charme van de echte koers en vooral eromheen verliest het gevecht om de pure sport. Drie weken die veel spanning brengt als kopman. Binnen mijn ploeg op de Grading zitten we in een goed ritme en doen we goed mee. Toch overvalt me een aangenaam gevoel als ik weer anoniem kan koersen na deze intense 3 weken. De aandacht is dan abrupt omgedoopt in haat en ergernis naar renners in het verkeer. Zo ken ik de echte Nederlander weer terug en voel ik me beter thuis in eigen huis. 

Le Tour Femmes is zo'n perfect voorbeeld van terugkeer naar rust in mijn hoofd. De vrouwenkoers start direct na de Grote Ronde in Nederland Rotterdam, maar zal het gesprek van de dag niet zijn (bij de koffieautomaat). Heerlijk. Geen moeilijke vragen, scherpe kritieken of kampioenssupporters die mij in hun enthousiasme betrekken. Wel mijn blakende vorm in de strijd gooien die ik overgehouden heb aan 3 weken loodzware koers in Frankrijk. Nodig om mijn denkbeeldige Champs-Élysées van Parijs met groots vertoon van macht te gaan veroveren. De streep op 15 november van het 25 jarig jubileum is nog ver...

juli 2024, 2e week Tour

Gustav