Gustav’s ronde #1

Proloog...

De appel valt niet ver van de stam!

Het jaar 1999 loopt op zijn einde en ook een eeuwwisseling komt eraan. Prachtige momenten in het verschiet. Toch zit ik zelf in een soort status quo. De Giant is ingeruild voor mijn eerste nieuwe Bianchi. De trappers draaien. De benen zijn meer dan oke. Echter de supermotivatie vlakt af. En dat voelt niet goed. Want een coureur wil scherp staan. Altijd. Het is niet de wedstrijdspanning die toeneemt, als wel de druk thuis in de liefde gekoppeld met de sores van de overname van de ouderlijke boerderij. Ook van mijn huidige ploeg op het werk in het aardbeienselectiebedrijf heb ik al afscheid genomen. Een prachtige episode die ik koester waarin ik veel geleerd en de basis heb gelegd in mijn ontwikkeling voor mijn latere carriëre...al is die term een groot woord vanwege het feit dat het, kort en bondig samengevat, anders is gelopen...

Een nieuwe ploeg is waar ik letterlijk naar solliciteer. De onzekerheden die zich opstapelen wil ik tackelen door me vast te leggen in een grote en stabiele organisatie. Als de trappers niet meer rondgaan krijg ik het heel erg zwaar...Danisco is mijn nieuwe ploeg. De voorloper van het huidige Lamb Weston gevestigd in Bergen op Zoom. Een contract voor onbepaalde tijd is al snel door de wielen gekletst, de resultaten zijn goed. Het begrip ploegchef, laat staan kopman, is dan lang niet aan de orde. Ik ben gewoon blij dat mijn gedachten terug in de goede richting komen. De lust en mijn zin om te koersen en me te verbeteren is een belangrijke factor in mijn geluk in het leven: vrij in een grote ruimte!
Begin november 1999 was mijn antwoord op een laatste vraag in een afrondend sollicitatiegesprek dat ik pas de 15e kon beginnen omdat ik eerst een veldje bloemkool moest snijden. Een verkeerde afslag op een belangrijk punt in koers genomen die me op achterstand zette in mijn drang iets te maken van de boerderij waar ik me blind op staarde...Toch niet uit het veld geslagen melde ik me keurig netjes in de vroege ochtend van een waterkoude 15e november 1999 voor het eerst tussen mijn nieuwe ploegmaten op de Grading in de aardappelen die verwerkt moesten worden tot ingevroren frites. Een nieuwe nerveuze spanning die zich na verloop van tijd ging omzetten in vertrouwen. Zoeken naar het juiste ritme in een sublieme cadans is de uitdaging die de Bianchi me geeft.

Geboren uit een boerenkoppel van fruit en akkerbouw in de aardappelbedden valt de appel dus niet ver van de stam en zit ik letterlijk gebakken!
De komende etappes naar en van het 25 jarig jubileum zullen vertellen dat de koers zijn nodige klassiekers had in stoempen, snot en sterven, weer opstaan en triomferen in een grote (glim)lach.

Mooie lentedag half april 2024
Gustav