2012: Brent eet 'n ijsje

En dat smaakt!

Met pensioen

Of toch nog niet?

Ooit was ik in dienst van die gloeilampenfabriek in het Zuiden des lands en kreeg ik blijkbaar een dusdanig zware functie dat ik al op 60-jarige leeftijd met pensioen mocht / moest. Toen stond je al jong broekje daar natuurlijk niet zo bij stil.
Inmiddels is het zover. Uw nederige blogger heeft, volgens het Philips pensioenfonds, de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en deze ex-werkgever beloont dat met een maandelijkse uitkering. En word ik dan blij met een pensioen van niet minder dan € 115,19 bruto per maand? Ach; zolang dat fonds nog niet al mijn toen ingelegde centjes weggegeven heeft aan discutabele frauduleuze vastgoed-projectontwikkelaars, pak ik wat ik pakken kan. Maar of het genoeg is om van mijn 'oude dag' te gaan genieten, waag ik toch te betwijfelen.

Vooral doorgaan

Dus ik ga maar lekker door. Ik knoop er minimaal nog een jaartje of 5 aan vast. Tegen die tijd zie ik weer wel of de economie zonder mij kan en of de optelsom van alle andere pensioentjes genoeg is om in ruste verder te leven. Voorlopig ga ik lekker door op de door sommigen genoemde 'mij zo eigen wijze'.
De maandelijkse storting vanuit het Philips pensioenfonds geeft mij wel de ruimte om blogjes, tweets, likes en wat dies meer zij de wereld in te sturen met mijn (vaak on)genuanceerde mening over alles en nog wat.

Het einde van Joske, toen en nu

En nu definitief

In de maand februari 2002 stond (voormalig ons) Joske nog volop in de belangstelling. Ik herinner me nog dat de website van (de toenmalige heer) Jos Verstappen diverse malen plat ging wegens overbelasting.
Wikipedia schrijft er het volgende over:

---

In 2001 liet Verstappen in de Arrows wel enkele mooie dingen zien, maar tot echte resultaten kwam het weer niet. De Supertecmotor was vervangen door een Asiatech, maar was in feite de niet verder ontwikkelde Peugeotmotor van het jaar daarvoor, en dat bleek gedurende het seizoen. De beloofde doorontwikkelingen aan de auto bleven ook achterwege. Het enige punt voor Arrows werd door Verstappen in Oostenrijk behaald, dankzij een 6e plaats. In de winter werd duidelijk dat Arrows geldproblemen had. Jos werd uiteindelijk, met het contract voor 2002 al getekend, opzij gezet voor het sponsorgeld van Heinz-Harald Frentzen. Arrows startte het seizoen 2002 nog wel, maar halverwege het seizoen hield de renstal op te bestaan omdat het geld op was.

Plat

Dat plat gaan van de website kreeg anno 2012 een letterlijk vervolg. (De toen nog heer) Verstappen probeerde volgens politieberichten zijn ex plat te rijden.
Jaren en jaren ben je fan van een sportman die keer op keer de F1-wereld verbaasde maar uiteindelijk in lelijkheid sterft. Hoe kan een mens zich soms in een ander mens vergissen.

"Met de vrouw van Jan Swagemakers"

Zo nam mijn moeder de telefoon op

En natuurlijk is het al lang geleden en natuurlijk spreek ik nu over andere tijden maar toch zou het in deze eeuw zeer opvallend zijn als iemand de telefoon opneemt met de mededeling dat er gesproken wordt met de vrouw (of man maar daar ken ik geen voorbeelden van) van iemand anders.

Mijn moeder deed dat wel. Zichzelf identificeren als de vrouw van iemand. Ze was niet echt een doetje, niet echt een muurbloempje maar toch was het in die tijd blijkbaar usance om op zo'n manier de wereld tegemoet te treden.
Als ik nu grappen over bepaalde allochtone medevrouwen hoor dan moet ik daar hartelijk om lachen. "En mevrouw Achmed enz., wat vindt u van de huidige politieke situatie?" "Eeeh, dat moet ik even aan mijn man vragen."
Nu drijven we daar de spot mee en vinden we zoiets totaal belachelijk maar zo'n 40 50 jaar geleden was zoiets dus ook ingebakken in onze eigen cultuur.

Vakantie mei/juni 2011

AO in 1 avond

Hoe snel ontwikkel je een nieuwe opleiding?

In deze cyclus over 25 jaar mbo ict onderwijs heb ik u al een aantal malen verteld over het ontstaan van een compleet nieuwe set ICT-opleidingen.

ECABO-collega Hans Blankendaal en ik mochten zo rond de eeuwwisseling, in opdracht van de Risseeuw Taskforce, de kar trekken om de toenmalige ICT opleidingen om te vormen naar een transparante en compacte set modern en competentiegericht geheel.

Oeps; 1 vergeten

Al bij al heeft dat traject wel minimaal een jaar in beslag genomen maar soms moesten zaken ook snel geconcretiseerd worden. Nadat alle opleidingen zoals de ICT beheerder, de Netwerkbeheerder en de Medewerker beheer ICT tot op de laatste punt en komma waren beschreven kwamen we tot de conclusie dat we heel snel ook nog de opleiding tot Applicatie ontwikkelaar af moesten ronden.

Nou is snel in onderwijsland een relatief begrip maar in dit geval moest er de volgende morgen een 'definitief' concept  voorgelegd worden aan de stuurgroep mbo Taskforce ICT. Dus dan maar een avondmaaltijd besteld en de beveiligingsdienst gebeld dat het pand niet op het gebruikelijke tijdstip afgesloten mocht worden.

Om ca. 21.00 diezelfde avond 'stond' de nieuwe opleiding Applicatie ontwikkelaar er en de volgende dag werd het concept in grote lijnen goedgekeurd door de verantwoordelijke stuurgroep.

Conclusie: Soms, helaas heel soms, kan het snel gaan in onderwijsland.

Mijn mooiste (?) voetbalmoment

Dit had mijn mooiste voetbaldag moeten worden

We schrijven april 1971. Mijn laatste jaar in de A-jeugd van voetbalclub S.C. Kruisland. Als klein dorps clubje hadden we het eindelijk voor elkaar. Een generatie best goede voetballers die een heel seizoen best goed samen speelden en meer dan de nodige puntjes haalden.

En dan naar de beslissende wedstrijd in Stampersgat tegen de Schutters. Nou die Schutters stonden die dag zeker niet te schutteren. 'Wij' hadden aan een gelijkspel genoeg om kampioen te worden maar dat verliep dus niet geheel volgens plan. In no time stonden we met 2-0 achter dus het werd een hele opgave om toch nog dat puntje te pakken en sinds tientallen jaren weer eens een A-team van het pietluttige Kruisland kampioen te maken.

Uw verslaggever was, ook in die tijd maar een beperkte voetballer maar onze absolute ster Marijn Valkenburg zorgde ervoor dat we allemaal een stuk beter acteerden dan dat we werkelijk in onze mars hadden.

Publicatie uit het 'Pompke", toenmalig weekblad van Kruisland.

In die nachtmerries van mij vergelijk ik die wedstrijd voor het gemak altijd maar met de Oranje-finale in 1974: De hele tweede helft waren we beter, veel beter maar meer dan de aansluitingstreffer wilde niet vallen.

Tot die laatste minuut: Natuurlijk weer een wervelende actie van Marijn die een perfecte voorzet gaf. Ik stond op niet meer dan 1 meter van de doellijn en de beste kopper van ons team, Ton Hagen stond pal achter me. Met z'n tweeën, totaal ongedekt, hadden we dus de kans van ons leven om kampioen te worden. Op het veld is me dat overigens nooit gelukt. Nou heb ik niet echt veel voetbalkwaliteiten maar koppen is toch wel één van m'n zwakste competenties. Zoals de verslaggever weergeeft kop ik rakelings over. Als ik het me goed herinner moet dat nog een hele prestatie zijn geweest om van zo dichtbij toch nog over te koppen. Als ik het overgelaten had aan mijn ploeggenoot was het een 100% goal geweest.

Dus: Geen kampioen en enkele decennia later word ik er nog wel eens wakker van, badend in het zweet.

Onderstaand mijn teamgenoten uit dat jaar 1970-1971:

C. Wezenbeek (Christ?)
W. de Groen (Wim?)
K. Ruyten (Kees)
R. Luyks (Rini)
P. van Loon (?)
P. Rademakers (Peter)
W. Lauwrijssen (Willie)
J. de Groen (Jan?)
K. de Groen (Kees)
M. Valkenburg (Marijn en even René)
T. Hagen (ton)
R. v.d. Bergh (Rini?)
K. Vergouwen (Kees?)
N. Loos (Noud, mijn neef)
Voetballen zullen we samen wel niet meer kunnen maar erover praten des te meer. Dus als jullie je geroepen voelen om te reageren.... Graag!

Update oktober 2011:

Inmiddels heeft de eerste teamgenoot zich gemeld. Maar dit is nog te weinig voor een reünie.