Gustav´s #13

Interesseert me geen biet...!

Heel de wereld bestaat uit getallen. Pak het nummer van dit verhaal, 13. En wat zeggen we dan: ongeluksgetal. Zie bijvoorbeeld vrijdag de 13e. Zoals de titel al aangeeft van dit stukje interesseert het mij eigenlijk geen ene biet. Veel draait hier natuurlijk om (bij)geloof. En juist daar geloof ik niet in. Renners die hun rugnummer 13 omdraaien, leeftijden van Abraham/Sara...allerlei lustrums en statistieken. Tsja, allemaal aardig of interessant, ik geloof meer in toeval.

Toch ontkom ik niet aan de wet der getallen, zie de etappekoers naar mijn jubileum van...25 jaar. En vorig jaar natuurlijk die Abrahamstour in...50 grandioze etappes in plaat en zijn verhaal...

Veel wordt vastgelegd in getallen. Steeds meer lijkt het wel. Teveel. Want het gevoel en denkwerk wordt   bijna verbannen en op de automatische piloot overgeschakeld met hightech. We gebruiken en trainen daardoor ons (volle) brein te weinig en dreigen vast te roesten in (onze) creativiteit. Stilstand is achteruitgang. Op de Bianchi werden ook snelheden, hartslagen en afstanden gemeten tot aan cadans en gebruikte kcal'n aan toe.

Leuk, maar na een tijdje wist ik het wel en interesseerde het me geen biet meer...Sterker nog, ik werd er niet gelukkig van, doodmoe zelfs van het gestaar naar getalletjes op een scherm(pje) en smeet resoluut alle toeters en bellen inclusief data van mijn Bianchi diep weg in een verloren kast. Mijn puike gevoel van het spelletje zelf in, voor en na de koers ging over in een obsessie, door de waanzin van eindeloze cijfer(tje)s.

In mijn grote ploeg waarvoor ik nu al bijna 25 jaar uitkom ben ik dan ook een beetje vreemde eend in de bijt. Omdat er teveel gerekend wordt. Dat geeft de meest saaie koersen, berekenend rijden. Cijferneukerij om het mooi te noemen. Aardappelen kwalificeren het liefst tot 3 cijfers achter de komma...waanzin... werkelijk iedere aardappel is uniek en dus geen één dezelfde. Zoals in koers je de situatie moet aanvoelen en totaal niet kan berekenen wat er gaat gebeuren zo zal je met veel (praktijk)ervaring aardappelen moeten sturen in het proces om ze uiteindelijk perfect in het diepgevroren zakje te krijgen. De zaak afstellen met wat getallen links en rechts op de tellers is de techniek die ons gevoel slechts zou moeten helpen deze optimaal fine te tunen om de grootste prijzen te scoren. In aardappelen moet je snijden en geen wiskunde of algebra op toepassen zodat we niet achter de feiten aan moeten trappen. De geheimen van de koers en de aardappel moet je kunnen lezen om ze te begrijpen. Niet op een rekenmachientje, maar met feeling, liefde...De belangrijkste factor die de koers bepaald is het weer. Dat moet je ondergaan om te interpreteren en zal voor iedereen anders zijn of voelen en daarom niet in exacte cijfers vast te leggen. Bedenk de belangrijkste factor bij de groei van aardappelen. Juist, het weer!  Breng die 'gevoelskunde' over in de verwerking zodat je het juiste verzet kan schakelen. Net zoals ik zal voelen welk versnelling ik kies bij een briesje of een strormwind. Op de Bianchi geeft het machtigste gevoel natuurlijk die grote plaat, op het grote mes, als alles meezit. Of moet ik zeggen 53x13? 

Binnen mijn ploegje op de Grading rekenen we ons niet suf, maar dansen we op de pedalen om te zoeken en te kijken naar het juiste ritme om de perfecte mengverhouding in de blend samen te stellen met een beetje geven en nemen. Dan ben ik even geen kopman, maar terug Nestor met het fingerspitzengefühl. Het management verlangt gegevens in te voeren via keuringen, metingen en allerlei andere procesmatige handelingen. De uitslagen en specificaties die daar aanhangen zijn voor ons de uitdaging de koerskennis zo strak mogelijk naar binnen te fietsen...In exacte getallen, maar dat interesseert ons eigenlijk geen biet, we kleuren binnen de lijntjes middels onze trucjes en kneepjes van het vak: draaien met die handel!

Koele, verre van groeizame 10 juni '24...niet in een categorie te becijferen! 

Gustav