Een derde wereldoorlog lijkt onvermijdelijk
Geboren in de jaren vijftig van de vorige eeuw, in een gezin dat vrij vaak sprak over de tweede wereldoorlog en de impact op het leven. Vaak toch wel positief zoals bijvoorbeeld het opvangen van een gevlucht echtpaar uit België en het bouwen van een provisorische schuilkelder.
Soms ook afschrikwekkend over het langs de weg liggen van doden, het geluid van de overkomende V2's of de confiscatie van een schuur waarin dan tientallen Duitse kindsoldaten werden ingekwartierd. Ik had dat gelukkig niet meegemaakt en mijn ouders waren in de overtuiging dat zoiets nooit meer zou voorkomen in de toenmalige heropstanding.
Niet is minder waar
Inmiddels is het 2023 en van alle kanten proef ik dat de escalatie in de oorlog tussen Rusland en Ukraine in een stroomversnelling komt. NAVO-landen gaan zware tanks leveren. Nederland heeft geen tanks maar koopt er om ze vervolgens te schenken aan een tot op het bot zwaar gecorrumpeerd land met zelfs AZOV-bataljons in het leger die openlijk hakenkruizen tonen tijdens het geweld dat ze gebruiken, ook tegen hun eigen burgers in het Oosten van dat land.
PSP
Ooit was er de Pacifistisch Socialistische Partij. Zij streefden naar een wereld zonder oorlog en waren uiteraard voorganger in het massale protest tegen kernrakketten op ons grondgebied. Ooit heb ik op die partij gestemd. Diezelfde partij is in 1990 opgegaan in GroenLinks die nu 180 graden omgekeerd aankijkt in de situatie en sterk voorstander is om krachtiger wapens te leveren aan Ukraine.
Links was tegen oorlog; Links is nu voor oorlog!
Klein lichtpuntje
Gelukkig zijn er, en nu op rechts, enkele partijen die herhaaldelijk oproepen om diplomaten te sturen naar Moskou en Kiev om onderhandelingen te starten, te beginnen met een wapenstilstand. Een klein lichtpuntje dat misschien, heel misschien kan voorkomen dat ik een derde wereldoorlog mee moet maken.
