4000 dagen

Het mooie van een ´Time Untill´ - app op je telefoon is dat je ook (ver) terug kunt kijken in de/je geschiedenis en dan het aantal dagen kunt zien dat een bepaalde gebeurtenis is geleden.

Vandaag is het precies 4000 dagen geleden dat ik een hartinfarct kreeg en in een ziekenwagen naar het ziekenhuis in Breda vervoerd werd. Ikzelf dacht dat ik dood ging maar de ambulancebroeders stelden mij gerust en de dienstdoende cardioloog ontstopte met redelijk succes een kransslagader in mijn hart met een stent.

Ik ben er nog (steeds)

Ja, nog steeds en dat hoop ik nog jaren c.q. decennia vol te houden. Zelf noem ik het mijn ´second life´ omdat ik wonderwel herstelde van een, volgens de cardioloog zwaar, infarct waarbij meer dan de helft van de pompfunctie van mijn hart verloren was gegaan.

Na een revalidatie die mij leerde om te moeten gaan met lichamelijke beperkingen ging het eigenlijk snel flink beter. Na maanden niet meer durven of kunnen fietsen heb ik een levensritme gevonden waarbij ik geen beperkingen ervaar. Wel heb ik daarbij flink wat medicijnen nodig, per dag zo´n 8 verschillende dus opgeteld heb ik nu c.a. 32000 pilletjes geslikt. Maar, als dat mij in leven houdt, prima toch!

Als we dan toch wat sommetjes maken tel ik even het aantal sigaretten dat ik niet meer gerookt heb sinds die novembermiddag in het park: Zo´n 20 per dag dus dat x 4000 is 80.000 cameltjes die in de winkel zijn blijven liggen.

Hoogtepunten

Een kleine opsomming van wat ik allemaal niet heb hoeven missen in die bijna 11 jaar.

• Al meer dan 53 jaar samen met Corrie (gehuwd zelfs), een beetje leed maar vooral veel lief gedeeld.
• Natuurlijk de geboorte van 2 van onze kleinkinderen en ze, samen met de 2 oudere kk´s, te zien opgroeien.
• Zien hoe de zaak van onze 2 kinderen uitgroeide tot een florerende onderneming waar 2 gezinnen een mooi leven kunnen leven waarin ook Corrie en ik een rolletje mogen spelen.
• De bijna 11 overwegend mooie jaren met 365 dagen per jaar vakantie, in de zomer op vakantiepark ´t Haasje en, inmiddels, in de winter maanden in de zon van Zuid Spanje. 
• 
  Op 9 november 2014 had ik er 30 / 40 jaar opzitten van het fan zijn van de Formule 1 en bleef ik elk jaar maar hopen dat er ooit een Nederlander eens een beetje goed voor de dag zou kunnen komen in die favoriete kijksport van mij. Dat jaar reed tiener Max Verstappen zijn eerste rondjes in de training van de GP´s van Amerika,  Japan en Brazilië en dat leek er positief uit te zien. Inmiddels zijn we 4 wereldtitels, 68 overwinningen en tientallen records rijker, op naam van dat ventje van toen, persoonlijkheid van nu.

Natuurlijk waren er ok dieptepunten in de 11 jaar. De totale gekte tijdens de coronaperiode was voor mij wel het diepste dieptepunt. Het als niet volwaardig en crimineel beschouwd worden als je je bijv. niet liet vaccineren, als je weigerde je handen te desinfecteren of liet zien dat je aanhanger was van een bepaalde politieke partij, deed mij veel pijn. 

Vrede

Maar, laten we positief afsluiten in de hoop dat er snel wat meer vredelievende politici gekozen worden die, vanuit hun veilige bunker, minder soldaten naar een front sturen om minder collega-soldaten van een ander land, gestuurd door veilige politici vanuit hun veilige bunker, te vermoorden.