Ter nagedachtenis aan Corné de Jong

Rust zacht Corné!

Vandaag mochten we getuige zijn van de bijeenkomst ter nagedachtenis aan Corné de Jong. Na een veel te kort leven (39 jaar maar) moesten we afscheid nemen van Corné. Hij was één van de beste vrienden van onze zoon Danny.

Maar tijdens die lange en toch veel te korte vriendschap leerden ook wij Corné een beetje kennen. Dat was vooral gerelateerd aan de traditionele kaartavond op maandagavond waarbij we vanuit de bank de vaak sterke verhalen aanhoorden van het kaartclubje. De sterkste verhalen kwamen dan toch vaak van Corné.
Meer nadrukkelijk leerden we Corné kennen als lid van 'ons' zaalvoetbalclubje "Bandon". Een aantal jaren heb ik het genoegen gehad met Corné samen te spelen. Dat 'samenspel' had bij Corné soms een iets andere betekenis dan bij de rest van het team maar altijd was hij aanwezig, sterker nog, vaak was hij de stuwende kracht.

Op ons niveau waren we de beste van Dongen. En dat moest natuurlijk gevierd worden, in de kleedkamer al na de kampioenswedstrijd en een paar uren en vele glazen bier later in de kantine van de Salamander bij Dyf.
En als Dongens kampioen gingen we Internationaal en deden we als Bandon mee aan een toernooi in Lloret de Mar in Spanje. De daar gewonnen beker was, gezien onze prestatie, een beetje disproportioneel en dat vierden we dan weer door kroeg na kroeg die beker te laten vullen met bier.

Feestje vieren? Ja dan zat je goed bij Corné.